Reisavontuur: Great Ocean Road


Avonturier(s):Chris-en-Marielle
Continent:Oceanie
Land:Australie
Aanvang:9 April 2003
Einde:17 April 2003


hris is geëindigd bij het verlaten van Melbourne. Nu zitten we al in Alice Springs. We hebben dus een inhaalslag te maken. Maar met agenda en Lonely Planet bij de hand moet dat lukken. Na Melbourne hebben we de Great Ocean Road richting Adelaide gevolgd. De Great Ocean Road is een stuk van ongeveer 300 kilometer van de Princess Highway dat langs de zuid-kust van Australië loopt. Hij doet zijn naam eer aan. Het is een prachtige route. Schitterend zicht op de kust en de oceaan. We hebben dan ook lekker rustig aan gedaan en onze eerste stop na Melbourne was Bimbi Park, vlakbij Cape Otway, het op een na zuidelijkste puntje van het Australische vasteland. Rond deze camping hebben we wel een stuk of 5 koala's in het wild gezien. Eentje had een jonkie. Echt zo lief, bij moeder op haar rug en soms een poging om zelf in de boom te klimmen. In Bimbi Park vond ook onze eerste kennismaking met de "Laughing Kookaburra" plaats. Je weet niet wat je overkomt als deze vogels hun bekkie opendoen. Wij verkeerden in de veronderstelling dat we omringd waren door een groep krijsende chimpansees. Wat kunnen deze vogels een hoop herrie maken: eentje begint er en dan vallen de anderen in. Het lijkt werkelijk of ze je uitlachen. Wat vogels betreft zijn we verwend. De Latijnse namen zullen we jullie besparen en de Nederlandse namen blijven we jullie verschuldigd, maar deze soorten hebben we al mogen waarnemen: Magpie-lark, Pied Currawong, Pied Butcherbird, Australian Magpie, Willy Wagtail, Zebra Finch, Wedge-tailed Eagle, Crested Pigeon, Emu, Sulphur-crested Cockatoo, Pink Cockatoo, Crimson Rosella, Rainbow Lorikeet, Purple Swamphen, Australian White Ibis, Black Swan, Australian Pelican en dan nog een heleboel bruinige, grijzige, groenige en gelige vogeltjes van het formaatje mus tot merel die ik echt niet van een naam durf te voorzien. Na een wandeling en een bezoek aan de oudste vuurtoren van Australië in Cape Otway ging onze reis verder richting Port Campbell (11 april). Onderweg nam de kust prachtige vormen aan. Heel bekend zijn de 12 Apostelen, maar je hebt ook nog The Arch, The London Bridge en The Grotto. Door zee en wind zijn er prachtige vormen in het kustgesteente ontstaan. In Port Campbell een cabin gehuurd i.v.m. verwacht onweer. En dat was maar goed ook. Het onweer kwam en de electriciteit viel uit. Niet voor een paar minuutjes maar echt een paar uur. Met waxinelichtjes hebben we een heel romantische avond gehad. Van Port Campbell naar Warrnambool gereden. Duidelijk een vakantie-oord. Helaas waren we te vroeg voor het whale-watchen. Dat begint in mei. Het plaatsje was niet zo interessant, dus we zijn lekker naar de film geweest. De film ging over Ned Kelly, een soort Robin Hood van Australië. Na een bloedige strijd werd hij gevangen genomen en veroordeeld tot de galg. Ondanks een petitie van meer dan 32.000 handtekeningen is het doodvonnis toch voltrokken. Wat een drama he. Na Warrnambool tijd voor de natuur. Op naar The Grampians. Het weer zat niet mee. Een motel dit keer. Ondanks de regen mooie wandelingen gemaakt. Wederom prachtige vergezichten, kangoeroes, watervallen. Nog een bezoekje gebracht aan oom agent om een vermiste tas aan te geven, maar dat bleek achteraf niet nodig. (Tas stond nog bij de receptie van het motel.) Op 15 april arriveren we 's avonds in Adelaide. Weer een motel. Eerst even de omgeving verkennen met een sight-see bus. Dan een stadswandeling. Primeur: Chris heeft voor het eerst gewaterfietst op de Torrens River! Een museum over een cricket-legende: Sir Donald Bradman bezocht. Heerlijke gnocchi gegeten (de eerste en laatste keer dat ik dat gegeten heb was in Padua in '94 of '95 geloof ik) en wederom een filmpje: The Pianist. Hadden we in Nederland al willen zien, maar was er door alle drukte niet van gekomen. Een joodse pianist weet als enige van zijn familie de Tweede Wereldoorlog te overleven. Bijzonder aangrijpend. De volgende dag zijn we nog naar een tentoonstelling van Albert Namatjira geweest. Een schilder van Aboriginal afkomst die prachtige waterverfschilderijen van de Australische natuur maakt. Later die dag (17 april) rijden we naar Flinders Ranges. Volgende keer meer.
 
  "The economy depends about as much on economists as the weather does on forecasters." Terug