Reisavontuur: Wat aan het duiken vooraf ging...
 aandag 28 april bereikten we eindelijk
Cairns. Vandaag moesten we een nieuwe duikkeuring ondergaan, omdat de
Nederlandse keuring niet voldoet aan de Australische normen. Bij een 24
uurs medisch centrum kun je zo binnenlopen. Zo gezegd, zo gedaan.
Lengte, gewicht en bloeddruk werd bepaald, en je moest in een apparaat
blazen om iets over je longvolume (denk ik) te weten te komen. No
problemo. Vragenlijst ingevuld, op naar de dokter. Helaas: de arts vond
Marielle niet geschikt om te duiken. Wat een afknapper! Wij in mineur
naar de duikschool: Pro-Dive om de situatie uit te leggen. Zij kwamen
met het voorstel om een herkeuring te doen bij een gespecialiseerde
duikarts. De volgende dag, dinsdag, kon ik bij haar terecht. (Onze boot
vertrok woensdagochtend.) Mocht zij ook van mening zijn dat het niet
verantwoord was om te duiken dan zou ik altijd nog mee kunnen gaan om
te snorkelen. Er zat niets anders op. De tijd tot aan de herkeuring
waren we enigszins gespannen. Dit hadden we niet verwacht. In Nederland
was ik gewoon goed gekeurd en tijdens de duiken in het zwembad had ik
nergens last van. Maar goed deze dokter keek blijkbaar niet verder dan
zijn neus lang was. De volgende dag zaten we bij een ander medical
centre. Dezelfde procedure volgde. De arts was een vrouw die zelf ook
dook en veel ervaring had met duiken en duikkeuringen. Uiteraard had ik
het een en ander uit te leggen, maar om een lang verhaal kort te maken:
ik mocht duiken tot 20 meter diepte. Als je dieper gaat, wordt de kans
op stikstofnarcose groter en mogelijk dat ik daar gevoeliger voor zou
zijn. Zou het nou toeval zijn dat deze arts, die wel wilde luisteren,
een vrouw was en die andere een man....? Anyway, wij waren in een
hiep-hiep-hoera stemming! Onze dag kon niet meer stuk. | ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
