Reisavontuur: Tripje naar Mueller Hut


Avonturier(s):Oscar
Continent:Oceanie
Land:Nieuw-Zeeland
Aanvang:15 November 1997
Einde:17 November 1997


ier een bondig verslagje van een trip naar Muller Hut (Mount Cook National Park).

Zaterdag 15 november

Naar Mount Cook village gereden. Daar was geen pinmachine en bijna geen supermarkt. Met m'n creditcard kon ik i.e.g. wat boodschappen doen. Tent opgezet op White Horse DOC campingground. Naar de terminal lake van de hooker glacier gelopen via Hooker Valley Track. Het weer was goed en ik kon m'n ogen (en camera) maar niet afwenden van Mount Cook, zo'n mooie berg. De volgende dag zou ik naar een mountain hut (Mueller hut) gaan boven de sneeuwgrens en ik had een goede nacht nodig. Tot 3.00 lag ik nogal gefrustreerd wakker omdat 4 buren op de camping een klein maar lawaaiig feestje hadden op de campingplek.

Zondag 16 november

Eerst maar langs de DOC gegaan om een letter of intention in te vullen. Ze raden me aan om ice-picks te huren maar dat was 20NZ$ voor twee dageen en dat geld kon ik niet missen. Ook vertelden ze me dat ik die dag de enige was die naar Mueller hut zou gaan en dat maakte me wel enigszins nerveus. Bij de carpark liep er plotseling een wandelaar voorbij van een jaar of vijftig. Het was een kiwi, compleet met hoed en ice-pick. Hij dacht erover om naar Mueller hut te gaan maar wist het nog niet precies. Een letter of intention had hij natuurlijk niet ondertekend want dan moet je ook de hut betalen en Mueller hut was erg duur: 18NZ$ voor een erg basic hut zonder stove maar met billies. De niet lange maar erg steile wandeling bracht me eerst naar drie bergmeertjes op 1200 meter hoogte (de carpark was op 750 meter). Halverwege die klim zag ik echter dat ik nog maar 5 foto's kon nemen en besloot zonder rugzak een nieuw rolletje uit de auto te halen. Eenmaal bij de bergmeertjes ontmoette ik een erg aardige Japanner die zat te wachten totdat de top van Mt. Cook vrij van wolken was. Daarna begon ik aan het tweede deel van de klim en was al snel bij de sneeuwgrens. Ik had geluk dat ik eenvoudig in de voetstappen van de kiwi (niet de vogel!) kon lopen anders had de trip door de sneeuw me heel wat meer moeite gekost. Ook kon ik daardoor heel gemakkelijk de route volgen wat anders ook nog wel eens een probleem had kunnen zijn. Eenmaal op de berg was het eenvoudig 15 minuten lopen naar Mueller hut (1780 meter). Het weer werd steeds mooier en tegen de avond ben ik nog Mt. Ollivier opgelopen. Met 1933 meter het hoogst wat ik toen was geweest. Ik was ruim voor 19.00 uur terug om naar de radio te luisteren met de weersvoorspelling. Daarna vraagt de Park Duty Officer wie er allemaal in de hut zijn en ik mocht natuurlijk van die kiwi niet zeggen dat hij er ook was. Erg handig ook dat die kiwi wist om te gaan met de kerosine branders, zodat ik een lekker warm soepje kon maken. De lucht was mooi helder en de sunset werd erg mooi. Een foto gemaakt van een roze Mt. Cook, pure magic! We zaten 300 meter boven de vriesgrens maar ik sliep in 2 slaapzakken met 4 dekens zodat het toch aangenaam warm was.

Maandag 17 november

's Morgens nog een keer Mt. Ollivier opgegaan. Maar nu samen met de kiwi en van een andere kant: steiler en dus meer klimmen maar wel leuk. Bovenop Mt. Ollivier begon het mooie weer om te slaan en het was tijd om terug naar de carpark te gaan. De weg naar beneden door de sneeuw was lachen: skien met je schoenen, heel gaaf. Eenmaal beneden nog een klein track gelopen naar de Terminal face van de Mueller glacier maar van bovenaf was het zicht toch veel mooier. Daarna wou ik een track langs de Tasman glacier lopen en overnachten in de Ball shelter hut maar het weer was erg slecht geworden met weinig zicht en het zag er niet naar uit dat het nog op zou klaren. Ik besloot naar Twizel (70 km onder Mt. Cook village) te rijden om lekker van de takeaway te eten en te douchen in een hostel.
 
  "Zo roem niet tegen de takken; en indien gij daartegen roemt, gij draagt den wortel niet, maar de wortel u. Romeinen.11:18" Terug