Reisavontuur: 9 11
 o daar zitten we dan 11 september 2003
2 jaar na dato in New York. Na een geslaagd afscheids etentje/borrel op
dinsdag avond toch wel met een klein overblijfseltje van de drank op
woensdag ochtend de lucht in gegaan. De vlucht was goed(jongens van
singapore airlines bedankt voor de fles champagne), alleen als je een
uur of 5 na aankomst (1500 lokaal) al aan de drank gaat en je lichaam
denkt dat het dan al rond 11 uur s`avonds wil het nog wel eens verkeerd
aflopen. Met een licht gevoel van drank en te weinig slaap vanmorgen
vroeg (0730) opgestaan want de herdenking op Ground Zero zou om 0830
beginnen en aangezien ik er toch niet teveel van wil missen moest er
geleden worden. Het eerste stuk gevolgd via de tv, de kinderen die de
namen van de slachtoffers voorlazen de speeches van verschillende
mensen en 2 maal een minuut stilte.
Na de 2e minuut ben ik zelf
richting Ground Zero afgereisd om te zien en te voelen hoe het daar zou
zijn.Indrukwekkend, het enigste woord wat hier voor te gebruiken is, ik wist niet dat in een stad als New York je tijdens een minuut stilte, ondanks de herrie om je heen, je de stilte kan horen en voelen. Een stad nog steeds in rouw ondanks dat je dat niet overal merkt, maar zeker wel op die plek, ik kan er helaas niets van laten zien want de techniek in dit internet cafe laat dit niet toe. Voor de indruk en als jullie het nog niet gezien hebben op tv de hekken hingen vol met bloemen, er waren bloemstukken neergezet van allerlei organisaties (Brandweer, politie etc), mensen hadden Twin Towers nagebouwd en er neergezet en nog vele spandoeken. Het verdriet wat nog steeds bij de nabestaanden overheerst, die op dit soort dagen er nog eens extra uitkomt, zeker als zij naar beneden mogen in het "gat"(voor veel mensen het graf, zeker voor degene die ze nooit gevonden hebben), ik heb een half uurtje gestaan bij de uitgang voor familie en vrienden bijna hartverscheurend wat daar af en toe gebeurde. Ik heb er uiteindelijk dik 3 uur rond gelopen en gestaan en moet zeggen dat het bijelkaar een mooie "show"(ik kom hier later nog op terug) was met waardigheid en ruimte voor een hoop emotie. Deed het me wat, ja kan ik volmondig zeggen ik was daar ook stil en onder de indruk, van de masale opkomst, hoe je in een drukke stad toch een minuut stilte kan houden en ook het idee hebben dat het op die plek echt stil is, de speeches en misschien nog wel het belangrijkste het constante oplezen van de namen door kinderen. Ik dacht dat ik iets had met New York nou dit heeft het allemaal bevestigd. Even een relativerende blik op de zaak, er kwam op een gegeven moment iemand met een spandoek langs met de tekst "the bush regime engeneerd 9/11"(voor de niet engels lezenende "de bush administratie heeft 11 september laten gebeuren/in elkaar gezet"). Tja je gaat je afvragen heeft onze oorlog zieke Bush het niet laten gebeuren zodat hij net als zijn vader iets had om oorlogje om te gaan spelen om op die manier zijn andere zwak heden te verbloemen. Was dat 11 september, nee na Ground Zero ben ik afgezakt richting Brooklyn Bridge om daar in het zonnetje (25 graden had ik nog niet verteld) een heerlijke wandeling over de brug te maken en te genieten van de mooie uitzichten van New York, Brooklyn, Staten Island, New Jersey en het vrijheidsbeeld. Vanavond was het slot van 9 11 voor de amerikanen met hoe kan het ook anders een honkbal wedstrijd, ik had in nederland al een kaart besteld voor een New York Yankees wedstijd en daar werd de herdenking nog een keer lichtjes overgedaan, een minuut stilte voor en tijdens de wedstrijd, het volkslied en een aantal filmpjes met daarin natuurlijk hoe goed de amerikanen wel zijn. Het USA USA USA USA klonk een aantal maal over de tribunes en na een gewonen wedstijd voor de Yankees gevolgd door "New York New York" van Frank Zinatra ging een ieder vrolijk huiswaarts. het is hier nu 23.45 bij julie 6 uur later ik ga nog een biertje doen weltrusten en tot de volgde update. | ||||||||||
 | ||||||||||
| ||||||||||
