Reisavontuur: Over ijs, pinquins en zwemmen op het 7e continent


Fotos bij dit avontuur 
Avonturier(s):coolywooly
Continent:Antarctica
Aanvang:30 November 2003
Einde:2 December 2003


64o54'S, 62o56'W, 26 november 2003, 20u46: ik zet voet op het 7e continent: Antarctica. De expeditie is succesvol!! Expe-ditie, geen tour? Nee, dit is een heuse expeditie. Opperste paraatheid op de brug. Mendelsohn en Bizet op de achtergrond, zigzaggend op zoek naar routes door het drijfijs. Sneeuwwan-den en ijsbergen in het Gerlach-kanaal, genoemd naar de Belg die de dubieuze eer heeft om als eerste mens in het pakijs te zijn vastgelopen. De 6e van Beethoven. Harde wind tot 120 km/u en ijs wisselen elkaar af: ze houden ons nu al twaalf uur lang van een landing af. Je voelt je als Scott of Admundson: het doel zo lang zo dichtbij, maar tegelijk nog zo onbereikbaar. In een zodiak zoeken we in snijdende waterkou een landingsplek. Als dat dan uiteindelijk toch nog lukt, is de ontlading groot…

Dit is de ultieme bestemming: de Peninsula Antártida. Een kuststrook van nog geen meter tegen een ijswand, maar het is wel de vaste wal van Antarctica. Na prachtige landingen op de Zuidelijke Shetland-eilanden, ben ik nu echt op het 7econtinent. Volgens de Britten begint het continent immers toch ook pas aan de andere kant van het Kanaal.

Antarctica is niet te beschrijven mooi. Blauw en wit in ontelba-re schakeringen, ruige vormen en ronde vlakken. Onvoorstelba-re afmetingen gaan leven als je een kwartier lang in een zodiak "even" naar dat "kleine" eilandje in de verte vaart. Toppen van drieduizend meter, ijswanden van tientallen, misschien wel honderden meters hoog...Misschien dat foto's iets zeggen, maar dit moet je domweg ervaren...Nee, sorry…ik ga hier echt geen schrijvende poging doen.

Terug naar het begin; een email van rob: "morgen vertrekt een boot en ze zijn aan het stunten met de prijs, iets voor jou?". De mogelijkheid van deze last-minute kans houdt me 's nachts wakker. Uiteindelijk blijkt het verkrijgen van de benodigde cash-betaling de grootste belemmering. De lokale flappentap-pen spugen gelukkig zonder morren een halve centimeter aan bankbiljetten uit. Ik sta op de passagierslijst van reis A301, op de M/V Ushuaia: een kleine veertig passagiers, dertig crew, vijfentachtig meter lang, verstevigde hull tegen het ijs. Ik ga!!!!!

Twee dagen op open zee, door de Drake-passage waar de Pacific en de Atlantic samensmelten en botsen tegen de koude poolwateren. Minimaal vijfhonderd kilometer van land en toch volop vogels: albatrossen, (reuzen)storm-vogels en een poolduif. De beruchte deining blijft uit, maar de kopjes vliegen toch van tafel in een matig bezette eetzaal. Turen naar walvissen vanaf de brug.

En dan… de eerste ijsberg; vier keer de hoogte van het schip. Zwarte stipjes blijken pinguïns op reis naar het noorden. Toon heeft gelijk. Meer grote ijsbergen volgen. Ze zijn inder-daad blauw! GPS geeft door de afgeplatte polen andere posities dan de huidige zeekaarten. Toch is het nog niet gevaarlijk: de ijskapitein doet zijn werk regelmatig met zijn ogen gesloten. Hij is niet de enige die slaperig wordt van de deinende horizon. Een stap naar het dek maakt je wel weer wakker: kou. Snel hierna volgt land in zicht. Antarctica, of Antártida zoals ze hier zeg-gen! Vijf dagen volgen met prachtige verplaatsingen en landin-gen met zodiak’s.

Zeeolifanten liggen op het strand te ronken (>3 meter, dik). Verrassend snel als ze naar zee hobbelen of een paar "passen" verder de berg op zetten. Een zeeluipaard duikt op naast de zodiak. Later zien we de enorme kaken van een broertje van deze drie meter lange roofzeehond en snappen we waarom de zodiak-bestuurder over “danger” sprak. Broedende stormvogels van zeventig cm en natuurlijk: pinguïns, overal! Waggelend, glijdend, rennend. Na de twee op de Galapagos en de twintig in Punta Arenas nu tienduizenden. Kruipend, neste-lend, zwemmend. We zien vier soorten: Adélie, Keelband, Macaroni en de Ezelspinguïn. Krijsend, gorgelend, twijfelend. In het water, op het land, op het ijs. Broedend, uitgerekt, in elkaar gedoken, observerend en vooral poserend: wat een foto-geniek spektakel.

De film vliegt er doorheen. Duikend, vallend, slapend, ruziënd, gapend, stoïcijns en ADHD; Solo of met zijn duizenden op een kluitje. Voldaan beginnen we aan de terugreis; vetgemest door de uitstekende kok die zelfs een barbecue kon regelen. Twee Zuidkapers duiken op voor de boeg: toch nog walvis-sen. Het wordt donker als we tot laat in de avond kaarten. In het zuiden bleef het licht en kon je zelfs op de ene plek de zon zien ondergaan en tegelijkertijd ergens anders diezelfde zon zien opkomen. Heel vervreemdend. En hoe zat het nu met dat zwemmen? Ja: ik heb in de poolwate-ren gezwommen en niet eens in die oranje pakken die je vieren-twintig uur in leven kunnen houden. Nee, gewoon in mijn zwembroek. Vulkanische activiteit verwarmt bij Deception Island het water; althans de eerste paar meter….

Wordt vervolgd….

ZIE WWW.COOLYWOOLY.NL VOOR MEER...
 
  "Borrow money from pessimists, they don't expect it back." Terug