Reisavontuur: op zee


Avonturier(s):Oscar
Continent:Afrika
Land:Kaapverdie
Aanvang:30 Oktober 2009
Einde:30 Oktober 2009


oor het eerst echt gaan zeilen! Van onze ankerplaats Sal Rei op Boavista zijn we naar Tarrafel op het eiland Santiago gegaan. We vertrokken de 30-ste om ca. 18.00 uur, net voor het donker werd. Voor mij allemaal nieuw en heel leuk om mee te maken.

Voor het eerst echt op zee! De oversteek zou met ca. 4 knopen ongeveer 18 uur duren. Carlos heeft een handheld GPS aangesloten op zijn laptop en een programma (MaxSea) toont dan je omgeving op het scherm. Zo krijg je info over je koers, of er ergens een scheepswrak ligt en ook hoe diep het onder je is. Dat laatse wordt ook bepaald door een aparte "echometer", vlakbij land en rond riffen moet je niet op dat computerprograma vertrouwen. Je bepaalt de route door de koers in graden (vanaf noord) te bepalen van begin tot eindpunt (mits dat een rechte lijn is en dat was in dit geval zo). Onze koers was 225 graden (ca. zuid-west). Dan ga je een tijdje langs die lijn varen en zie je dat je in het echt een koers van 240 graden hebt. Die moet je in het vervolg dan ook aanhouden, de afwijking kan vele oorzaken hebben: drift door de wind, stroming en de varierende ligging van het magnetische noorden (kompas deviatie).

Om op koers te blijven hoef je niet de hele tijd met de hand aan de helmstok en je oog op het kompas gericht te zijn. Carlos heeft een ingenieus systeem waarmee hij het roer "vast" zet en zichzelf ook corrigeerd. Hij gebruikt een windvaan met een windroer die met 2 kleine touwtjes aan de helmstok verbonden zijn. Veranderd de wind dan corrigeert de windvaan de helmstok. Geniaal, de boot vaart zich zelf! Heel apart dat zo'n heel schip met al zijn gewicht op koers wordt gehouden door 2 kleine touwtjes... We hadden de wind in de rug en Carlos had 2 fokzeilen tegenover elkaar opgetrokken, als een soort kleine spinaker. Het grote zeil hebben we niet gebruikt. Op deze manier zullen we ook grotendeels (of misschien wel helemaal) de oversteek maken. Voor de nacht had Carlos de koers en alles goed opgezet, wij vonden het niet erg om wacht te houden en de kapitein is gewoon gaan slapen! Zonder ook maar iets aan te raken heeft het schip de hele nacht koers gehouden op 240 graden!

De nacht was mooi, stil (en ook wel saai... :) en de golven zorgden voor nogal wat "rollen" van de boot. Op een gegeven moment hoorden we een walvis achter ons doordat deze boven kwam om adem te halen. We konden hem niet zien maar op de oceaan gaat dat wellicht wel komen. Hans maakte midden in de nacht wat broodjes en koffie (wat echt niet meevalt met de deining) en zo gingen we al rollend door de nacht. Toen de zon op kwam werd het voor mij wel een keer tijd om lekker te gaan slapen, Dappere Hans bleef nog lang op met de inmiddels ontwaakte Carlos en Charles. In de middag kwam we aan in Tarrafel, een mooi dorpje gelegen aan een baai, met vissersbootjes en een barretje.

Na het dorpje wat verkend te hebben eindigden we de avond in het barretje aan het strand met lekker eten en drinken. Toen moesten we met z'n allen in de Dingy en dat ging helemaal mis. Nog voordat iedereen erin zat sloeg een flinke golf overboord en de kapitein verloor z'n evenwicht en lag op z'n rug in het water met z'n nog brandende sigaretje in z'n mond. Mooi beeld :) Na uiteraard flink gevloek en getier van Carlos konden we er later al wel weer om lachen. Maar het blijft onwennig met die Dingy en de deining...

In deze omgeving kunnen we de komende tijd mooi de toerist uithangen met snorkelen, lezen in een hangmatje, voetballen met de locals, lekker eten met koude biertjes en dingen bekijken. Hans en Charles zullen veel gaan surfen. Het toerisme zelf is hier nog niet echt ontdekt. Soms zie je soortgenoten maar alles is nog heel authentiek.
 
  "Linux is like wigwam - no windows, no gates, apache inside." Terug