Reisavontuur: Staartje Nieuw Zeeland
 iet echt een reisavontuur, maar een
korte samenvatting van onze laatste dagen in Nieuw Zeeland. Overmorgen
verlaten we Fiji namelijk al weer en dan wordt het toch echt moeilijk
om Nieuw Zeeland weer helder voor ogen te krijgen.
7 juni reden we van
Arthurs Pass naar Nelson. De dag erna door gereden naar Motueka vlak
bij de Abel Tasman Coastal Track. Daar het eerste stuk van de track
gelopen tot aan the Anchorage. Daar bevindt zich een hut waar hikers
kunnen overnachten. Prachtig bos en goudgele stranden. Gelukkig hadden
we goed weer toen we wandelden. De dag erna was wel even iets anders.
Het heeft de hele dag gegoten. Het was een rijdagje, maar
desalniettemin is regen niet leuk. In Picton konden we dan ook niet
veel meer doen dan een beetje lezen en wachten tot de ferry vertrok om
18 uur. Ook de ferry en de passagiers hadden last van het weer. I.p.v.
20.15 uur, kwamen we om 21.30 uur aan in Wellington. Heel veel mensen
zijn zeeziek geworden. Gelukkig had ik een primatourtje genomen.
10
juni, naar Taupo gereden. Een weldadig thermaal bad genomen, het
Vulcanic Activity Center en the HoneyHive bezocht. De dag afgesloten
met een bezoek aan the Hidden Valley, een prachtig thermaal gebied met
geisers, grotten en borrelende modder. Daarna meteen doorgeraced naar
Rotorua. Ook Rotorua is bekend vanwege de thermale activiteit. Whaka
village is een Maori village in een thermaal gebied. Heerlijke mais
gekookt in een geothermale poel gegeten. Een Maori concert bijgewoond
en M. werd uitgenodigd om mee te dansen tot groot plezier van Chris
(zie foto's). Het Rotorua Museum bezocht en the Blue Baths. 's Avonds
nogmaals een Maori concert bijgewoond en een traditioneel bereide
maaltijd gegeten. Op 13 juni zijn we weer naar Napier gereden. Het was
erg leuk om John weer te zien. De eerste kennismaking was achter de rug
en de sfeer is dan toch iets meer ontspannen. Samen met John naar de Te
Mata Vineyard gereden en daarna naar Havelock North waar we in een
Ierse Pub (Shamrock and Rose)gezellig hebben zitten kletsen en eten. De
volgende dag Te Mata Peak opgereden met John. Wat een uitzicht!
Prachtige groene heuvels, vineyards, de kust. Adembenemend. Gelunched
in The Peakhouse. In de middag hebben we eindelijk de guided Art Deco
walk in Napier gedaan. Erg de moeite waard. Een gids wijst je toch op
een hoop dingen die je zelf niet direct zou zien. Ten afscheid met John
gaan eten in zijn favoriete restaurant in Napier, Indonesisch. De
eerste keer was het me niet opgevallen, maar nu zag ik dat er
Nederlandse woorden gebruikt werden op de menukaart: rijsttafel en
spekkoek bijvoorbeeld. De eigenaar bleek Nederlands te zijn. John kent
een hoop Nederlanders in zijn omgeving. Kun je van een afscheid ook
zeggen dat het warm is, net zo als je van een welkom kunt spreken? Als
dat kan, dan was er sprake van een warm afscheid. Hopelijk zien we John
gauw weer. | ||||||||||||
 | ||||||||||||
| ||||||||||||
