| |
Reisavontuur: Sneeuwexpeditie in de Mercantour
 et slechte weersvoorspellingen in het
vooruitzicht togen we opgetogen richting Parc National de Mercantour,
onderdeel van de "Alpes Maritime", diep in Zuidoost Frankrijk, 30 km
boven de Middellandse Zee.
Een flink ritje welke we uitsmeerden over 2
dagen.
De eerste dag ging via Duitsland richting een camping bij Bern.
Onderweg een kleine detour via een Decathlon net in Frankrijk. Vanwege
de vele sneeuw die waarschijnlijk gevallen was waren we op zoek naar
sneeuwschoenen (nog zo'n avontuur als met Edwin (zie Ploeteren, afzien en
meer van dat...), en ook met Hanke (zie Expeditie in de
Ecrins) zaten we niet op te wachten.
Die dingen bleken ze echter
niet te hebben maar wel prikstokken in de aanbieding. Verder ook een
fijne winkel om voor Jeroen nog een goede hoofdlamp te kopen. Toen weer
Bern in de tomtom ingeklopt en redelijk laat kwamen we aan op een
typisch Zwitserse camping: helemaal af... :). De eigenaar vroeg direct
of we er in 2008 ook bij waren, dat was namelijk onvergetelijk met 900
feestvierende oranje supporters.
De volgende ritdag was een hele
mooie.
| Onderweg door Zwitserland |  | | Even een fotostop tijdens de prachtige tocht door Zwitserland. |
Prachtig door de
bergen en door de tunnel "Grand St. Bernard"
reden we door het Aosta dal in Italie. Wel wat bewolkt maar we hadden
nog zicht op de Matterhorn!
| De Matterhorn |  | | Nog mooi zichtbaar ondanks de wolken! |
Na nog
flink wat rijden door Noord Italie kwamen we via de Col de La Tende aan
bij onze start van de wandeling. Pas toen besefte ik dat ik geen goede
wandelkaart van het gebied had! De 1:100.000 kaart die ik had zou
weleens niet kunnen voldoen. Een kort ritje terug naar Tende bracht ons
bij een outdoor winkel die gelukkig open was. De benodigde kaarten
waren gelukkig ook beschikbaar. Verder wist de verkoper me ook te
vertellen dat er flink wat sneeuw lag in de Mercantour. We konden
sneeuwschoenen huren maar we besloten ze te kopen. Dat was niet heel
veel duurder en die dingen zullen heus nog wel vaker van pas komen.
Gepakt met vers aangeschafte prikstokken, kaarten en sneeuwschoenen
gingen we dan voor de tweede keer naar de start van onze trek, het was
inmiddels al in de avond. Na een uurtje wandelen werd het al aardig
donker en we vonden een mooi plekje in het bos om onze tent op de
zetten. Vlakbij onze plek hebben we ons verbaasd over
vreemde "sporen", hier hadden we geen
verklaring voor.
Met onze nieuwe
uitrusting in onze tent gingen we lekker slapen, laat de
volgende dag maar komen!
The player will show in this
paragraph
Na een goede nachtrust en met een vol bord muesli in onze
maag begonnen we deze nieuwe dag eigenlijk pas echt aan onze trek. We
wisten nog niet tot hoever we zouden komen, dit zou afhangen van het
weer en hoe snel het ging. Het was gelukkig droog en na een korte
boswandeling kwamen we aan bij de grens van
het Nationale park "Mercantour". Al snel kwamen we sneeuwveldjes tegen
en af en toe was de wandeling best lastig. De prikstokken bewezen al
snel hun nut. Na wat gehannes omhoog en rond en over grote rotsblokken
kwamen we steeds meer sneeuw tegen en werd het tijd onze sneeuwschoenen
voor het eerst uit te proberen! Wat een verschil: je blijft veel beter
op de sneeuw staan! Ook geven deze schoenen heel veel grip in de
sneeuw. Al sjokkend op onze schuiten verlaten we de
boomgrens en komen in meer kaal terrein met hier en daar een
rondom ondergesneeuwd meertje en riviertjes.
| Riviertje over |  | | Gelukkig was hier een mooi bruggetje om het riviertje over te steken. |
Het weer was niet superfijn en
onze voeten waren, ondanks de sneeuwschoenen, al flink nat en koud
geworden. Ook had het lopen met de sneeuwschoenen al flink wat krachten
gekost. Maar gelukkig was de hut (refuge
des Merveilles) niet ver meer en moe maar voldaan kwamen we
hier dan ook aan! Er bleek niemand te zijn (we hadden sowieso deze dag
nog niemand gezien) maar via een trapje en een zolderraam konden we
naar binnen. Dit is overigens geen inbreken: berghutjes zijn altijd
open om te kunnen schuilen. Jeroen ging gelijk flink wat
hout zagen zodat we er even later
warmpjes bij zaten.
| Lekker in de hut |  | | Na gedane arbeid is het goed bijkomen in de warm gestookte hut die we helemaal voor ons alleen hadden. |
Het was nog vroeg in
de middag maar we waren het er duidelijk over eens dat de volgende hut
deze dag niet haalbaar meer was. En onze tent halverwege opzetten in de
sneeuw leek ook geen prettige optie. Het weer was niet best en ook de
sneeuw maakte dus dat we niet zo opschoten. Het oorspronkelijke plan om
drie of vier hutten aan te doen en een tocht van vier dagen te lopen
dienden we waarschijnlijk bij te stellen: de omstandigheden (weer en
sneeuw) waren er niet naar.
We besloten lekker in de hut te blijven en
we vermaakten ons prima met fikkie stoken, sneeuw smelten, koffie
zetten en eten koken. We gingen vroeg slapen, de volgende dag moesten
we weer aan de bak!
De tweede echte wandeldag zouden we geheel op onze
sneeuwschoenen moeten doen. Het was 's morgens nog even wachten op mooi
weer maar toen konden we onder een mooie blauwe hemel met een heerlijk
zonnetje vertrekken.
| Vertrek van de eerste hut |  | | Met prachtig weer en de sneeuwschoenen onder begaven we ons pad. |
Lekker aan de
wandel op onze sneeuwschoenen door dit prachtige
landschap.
The player will show in this
paragraph
Op sommmige plaaten lag zoveel sneeuw dat de routepaaltjes
niet of nog maar net zichtbaar waren. Maar
ook de kaart was geen overbodige luxe.
Met gelukkig nog steeds mooi weer moesten we een flinke pas over op ca.
2550 meter. Onze aanlooproute was ietwat te afwijkend waardoor we nogal
steil en iets te hoog bij de volgesneeuwde pas aankwamen. Klauterend
over de sneeuwrand was het even bijkomen van de adrenaline die door ons
lijf raasde. Nu wachtte ons de afdaling van deze pas.
| Afdaling |  | | Duidelijk is ons spoor te zien van onze afdaling van de pas die we net over waren gestoken. |
Naar ons idee zou het na deze afdaling
een makkelijke wandeling naar de tweede hut
(refuge de Valmasque) worden. Niets was echter minder waar...
We
moesten drie meertjes passeren maar wat
zonder sneeuw waarschijnlijk een "walk in the park" zou zijn was nu bij
het tweede meertje een gevecht met een steile helling, lawinegevaar,
sneeuwluifels en het risico in een
ijskoud meer te vallen...
| Even bijkomen |  | | Even bijkomen na het ergste gehad te hebben over de steile helling bij het tweede meertje. Op de achtergrond zie je nog de sneeuwluifels die we moesten passeren. |
Na deze tweede
adrenalineaanval waren we nu wel heel erg toe aan onze hut. Gelukkig
hadden we deze snel in het zicht maar we moesten er nog wel heen. Ook
dit bleek lastiger dan gedacht. Het was te steil om rechtstreeks naar
de hut af te dalen en we moesten omlopen. Maar ook met omlopen zaten we
nog op verradelijk steile stukken...
Met een derde adrenaline kick op
zak kwamen we dan eindelijk fysiek maar ook vooral mentaal aan het eind
van onze krachten aan in de hut.
| Refuge Valmasque |  | | Jeroen voor onze "safe haven". |
We waren allebei blij dat we deze tocht ongeschonden waren doorgekomen!
Nu was het zaak de kachel op te stoken en te eten en zo helemaal weer
te herstellen van al de ontberingen.
Na goed toeven en slapen in de
tweede hut waren we er inmiddels wel over uit dat we niet heel veel
meer te zoeken hadden in dit gebied. Het oorspronkelijke plan om nog
verder te lopen naar refuge Pagani hadden we de eerste dag al min of
meer laten vallen. We hadden ons avontuur wel gehad en het werd tijd om
de auto weer op te zoeken. Het was even zoeken naar de route en een
goed punt om naar het dal te dalen, of we niet al genoeg meegemaakt
hadden!
| Steenbok |  | | Mooi silhouet van een steenbok vrouwtje tijdens onze afdaling naar het dal. |
Ook in het dal was het
af en toe nog niet heel relaxed en we besloten zelfs een keer een
lastige passage te vermijden door "bovenlangs" te gaan.
| Door het dal |  | | Ook in het dal lag nog veel sneeuw en moesten we zelfs nog een keer een kleine omweg maken. |
Maar dan was het eindelijk dan toch
gedaan met alle hindernissen en kwamen we zowaar mensen tegen, voor het
eerst in drie dagen! Bleken toevallig ook nog Nederlanders te zijn...
Kennelijk het enige volk wat zich met dit weer in dit gebied ophoudt :)
Nog twee uur wandelen over een verharde weg en toen kwamen we bij de
auto. Ons onvergetelijke avontuur zat er op! Op naar de Gorges du
Verdon!
| |
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}
;){kind=link}