Reisavontuur: Voetbaltoernooi in Curva
 a een doorwaakte nacht met onweer en
een lekkend dak wekte de bus ons net iets eerder dan de wekker. Hanke
rende als een gek uit haar bed en begon idem dito haar rugzak in te
pakken. Na wat gekalmeer vanuit de nog slaperige rest drong het tot
haar door dat ze niet een Nederlandse bus hoefde te halen maar dat deze
bus niet zo één-twee-drie zou vertrekken. Om half vijf waren we ruim
op tijd in de bus. Nog even wat broodjes gekocht en het tripje kon
beginnen. Het vertrek ging natuurlijk gepaard met de gebruikelijke
chaotische taferelen. Nadat de gehele voetbalploeg, de drumband,
vrouwen, kinderen en wij waren ingestapt en de bus al een paar keer
´voor de schijn´ had opgetrokken (heel gebruikelijk om mensen de bus
in te krijgen) reden we uiteindelijk het dorpje uit. Toen bleek er toch
nog iemand te missen (iedereen weet het tenslotte pas een jaar voor het
voetbaluitje...), die kon er nog wel bij en toen ook die binnen was
waren we echt onderweg. Nog steeds in het donker vorderde de rit,
zittend tussen stinkende en tandloze Bolivianen, over smalle 4WD
bergweggetjes met diepe afgronden (circa 1000 meter) langzaam maar
gestaag. Je moet niet echt last hebben van ´afgrondvrees´... Ergens
onderweg gingen een paar man een stuk lopend afsnijden en werden een
uur later weer opgepikt, dit zou geluk moeten brengen. Halverwege de
reis kwamen we aan in het dorpje Charazani. Natuurlijk werd het nodige
vuurwerk afgeschoten om deze tegenstander te imponeren. Uiteindelijk
bereikten we met een gemiddelde snelheid van ongeveer tien km/uur het
dorpje Curva waar het toernooi zou plaatsvinden.Ons hostel bleek precies achter één goal van het enige aanwezige ´voetbalveld´ te liggen. Alex en Thomas hadden er vanwege het wel uitlopen van de ''Pelechuco - Charazani trek'' al eerder geslapen. Zij waren toen de allereerste gasten van dit gloednieuwe hostel. Jammer dat ze de ramen afdekten met zeil anders konden we vanuit ons bed naar de wedstrijden kijken. Terwijl Hanke, Alex en Thomas gingen slapen woonde ik de openingsceremonie bij, compleet met mooi Boliviaans volkslied wat gespeeld werd voor de negen teams in vol ornaat. Er werd zelfs gefilmd en iemand vertelde mij dat dit toernooi om het kampioenschap van de provincie Charazani ook op televisie zou worden uitgezonden. Elk team was gerechtigd om één ´niet-dorpeling´ op te stellen maar zeer tot mijn spijt had ik toch echt veel te veel last van mijn blaren/wonden aan mijn hiel opgelopen tijdens het wandelen naar Ilo Ilo. Amarete had alle voorgaande edities gewonnen maar begon het toernooi slecht met een 2-1 verlies. Verder de wedstrijden niet zo gevolgd, de Trekvogels (vierde klasse onderafdeling) zou zeker niet misstaan tussen de overwegend zwakke teams. ´s Avonds zaten wij lekker warm in ons hostel terwijl de veelal schaamteloos met hun neus tegen de ruiten geplakte Bolivianen zeurden om binnen te mogen. Zeker volgens Thomas konden we hier niet aan beginnen omdat wij slechts gasten waren en dus niet de verantwoordelijkheid hadden over het hostel. De eigenaar was echter nergens te bekennen. Uiteindelijk loste dit ´probleem´ zich vanzelf op doordat de bussen en vrachtwagens de mensen meenamen naar onderkomens bij vrienden en bekenden. Zaterdag 6 oktober De dag van de waarheid voor Amarete. Vandaag zou het toernooi beslist worden. Na genoten te hebben van een goede lunch besloten we het dorpje Curva wat te verkennen. Curva ligt op de rand van een prachtige vallei met rondom besneeuwde bergtoppen maar helaas was het te bewolkt om van de mooie uitzichten te genieten. Toen we ´s middags terugkeerden hoorden we dat Amarete wederom gewonnen had. De eerste prijs bleek een stier (!) te zijn. Wat toen volgde was wel erg melig. Staand in een kring van zo´n 30 man, met de stier aan een touwtje ernaast, werd zo´n 20 minuten lang zeer serieus gedicussieerd hoe de stier in Amarete te krijgen. Men overwoog drie opties: De stier in (!) de bus..., de stier op (!) de bus... of de stier lopend naar Amarete brengen. Na veel serieus (!) gewik en geweeg werd uiteindlijk besloten de stier lopend naar Amarete te brengen...
| |||||||||||||||||
 | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
